vakit
gece yarısı
yürürken ayın gölgesinde
akıp gidiyordu zaman.
uzaklarda
bir yerde
buruk bir hüzne dönüşüyordu
ne varsa
senden kalan.
küs bakışlarına
takıldı gözlerim
hüzün
bu kadar mı yakışıyordu.
yürürken ayın gölgesinde
akıp gidiyordu zaman..
Kayıt Tarihi : 7.6.2017 09:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Insan cicek acmali kara kışa da düşmeli. Dala yaprağa da durmalı. Hamlıktan pişip olmalı
Hüzün reca hali bulma yitirme arası, umit ve korku Rabbin karşısında.
Hüzün iyidir kalbi diri tutar . Selam ile
Tekrar okumaya geldim.
Damağımda kaldı usta
gece yarısı
yürürken ayın gölgesinde
akıp gidiyordu zaman.''
Film karesi gibi...
Birbirinden feyz alarak bir anda bir ordu gibi başlayan...
Susunca bir anda hep birlikte geceye susan...
Ateş böceklerinin seslerini duydum şiir boyu yürürken...
Şiirde denildiği gibi...Buruk bir tad var...
Ama var...
Güzeldi gerçekten.
Kutlarım Kesra Bey.
Saygımla.
TÜM YORUMLAR (19)