Ansızın geldiler kükreyerek ve gürleyerek
Siyaha boyadılar sapsarı buğday tarlalarını
Irmaklar koca bir nehir oldu
Ama geçemediler halkın baraj duvarını
Mevsimler değişti, kuşlar sustu
Fakat tüfekler bağırıyor hala siper aralarında
Kafesinden kaçan sinirli ayı
Ant içmiş dövüşmeye memleketinden uzaklarda
Harap olmuş binalar
Toz moloz ve hayalkırıklıkları
Mutluluğu hatırlatan tek şey
Çerçevesi kırılmış aile fotoğrafları
Savaş kokuyor okullar
Tenefüsü bitiriyor havayı yaran siren sesleri
Çocuklar artık yoklar
Öteye götürdü onları barış güvercinleri
Saksıdaki bir çiçek gibi toprağıyla bütünleşmis
Evlerinin önünde duran iki ihtiyar
Onlar titrek elleriyle
Ayıyla güreşmeye hazırlar
Ayı şuan meydanda oynuyor
Herkes etrafında toplanmış , onu izliyor
Ama sakın unutmayın , savaş bir oyun değil!
Ve bu savaşta ölenler sadece piyonlar..
Rüzgarda kendi başına sallanan bir salıncak
Sinsi bir yılan gibi ilerleyen tankların gıcırtısı
Tanksavarların karşılıklı salvosu
Gözleri kanatan bir savaş tablosu
Ayı baştan kokar
Masum insan kanı tatmamış yavruları savaşmaktan korkar
Peki bu vahşetin tek sorumlusu kim?
vladimir vladimiroviç putin
Kayıt Tarihi : 21.2.2023 09:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!