Ayı Şiiri - Yaşar Yaramış

Ormanda yetişmiş ayının biri,
İnsan gömer toprağa diri diri.
Yabanidir, dağdan tutma ayıdır;
Taş atar insana hep iri iri.

Yine bokunu yemiş,homur homur,
Her tarafı pislik,her yanı çamur.
Sanki bir Frevun,sanki bir şeytan,
Sanki tüm kötülüklere o memur.

Her zaman armudun iyisini yer,
Zalimi sever,mazluma küfreder.
Bal kokusunu alınca üşenmez,
Peşin sıra,dere tepe düz gider.

Aslında onun ormandır vatanı,
Toplum içinde yapamaz.Bak,tanı.
Hiç kural,nizam,hak,hukuk tanımaz;
Hep,hayvanca yaşamak ister canı.

Böyle kaçgın ayılardan çok çektik,
Az kalsın,neredeyse ölecektik.
Nerden çıkar böylesi mendeburlar;
Tanrım bunlarıda mı görecektik!

21.04.1999-Demre