Adem cennetten kovuldu
Sürgüne gitti sanki az önce
Gölgesi kaldı önümde
Kavrulurum acısından şimdi
Tövbeler bozuldu insanlık vicdanında körelerek
İsa çarmıha gerildi sanki az önce
Söylesene misyonunu tamamladın mı
Kendince gururlu durduğuna göre
Kaç annenin gözyaşında boğulmaktan kurtuldun
Üstünlüğün ezdiğin çocuklara mı
Söylesene kaç serçeyi vurdun
Haber etmeden arkasından kalleşçe
Sana gelebilsem adım adım yaklaşarak
Bir sahil sakinliğinde süzülerek
Kurtulabilsem bu şehrin sensiz gürültüsünden
Sana gelebilsem bir köy sakinliğinde
Her dörtlüğünde yaşam satır satır okunur
Bir şiir misali
Bir boya sandığında yaşanır bilinen bir yaşamı
Fırçam ile ritim tutarım
Kaldırımların boş çerçevelerinden dolu vitrinlerine
Belki bir adım ötede
Şu boyalı ellerime sıkıştırılacak
Yırtık bir yüz binliktir beni taşıyan
Kır çiçeği misali sert iklimlerdesin
Çölde kum fırtınasında kapanmış bir kuyuda
Uzağımda yakınımda varımda hem yokumda
Sen benım en sevda halimsin zemherideki bahar umudu
En leyla’msın mecnun’un olamasam da
Afrika’da akbabaların pençesinde ki bir çocuk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!