Taşlaşan insanların körleşmiş şerlerinden repertuarıma sığınıyorum*
Çünkü orada hep bir ahenkle süslenmiş yok oluşun inkarı vardır*
Kendi kendini sömüren inatçı berduşları bulamazsın*
Zafer çok yakında kimliklerinin dokusunu, adını yazdıracak kadar cömert davranır*
Çıplak bir ağaç dalları üzerine kuşlar tüner ve cıvıldamalar*
O kuşları öldüremezsiniz*
Kayıt Tarihi : 9.7.2020 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!