Gündüzleri beşerim, geceler insan,
Esasında gecelerde yaşarım ben,
Evvelce ‘aydınlık nedir’ diye sorsan,
Gökyüzünde güneşi arardım hemen.
Şükür ki şimdi aydınlığım geceler,
Gündüz bedenim, geceler ruhum doyar.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta