Aydıncık Eylülü Şiiri - Nevzat Dağlı

Aydıncık’ın Eylülü başka aya benzemez,
Bahçelerde narları kırmızı gül gibidir.
Halk pilajı sessizdir, kimse bir şey söylemez,
Rüzgârı ılık eser, okşayan el gibidir.

Eylülde limanında balıklar evcilleşir,
Seyredenle bağ kurar bir muhabbet gelişir.
Buraya yolu düşen Aydıncık’a alışır,
Tarihi eserleri konuşan dil gibidir.

Eylülde Aydıncık’ta seviyorsun dünyayı,
Hayıra yoruyorsun gördüğün her rüyayı.
Aynı anda izlersin gökte güneşle, ayı,
Ay biraz soluk durur yıpranmış pul gibidir.

Aydıncık Eylülünde Nevzat’ta ışır hisler,
Yaşadığı bu kentte her şeye sevgi besler.
Hasret, vuslat taşıyor her geçen otobüsler.
Aydıncık Akdenize can veren yol gibidir.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat