Akşam misafir
doğanın bayırında
tacı püsküllü
bir gelin gibi
az sonra karanlığın tohumlarını ekerek
göz kırpıp el sallayacak
Kandır kan revandır bahtım
Tutsak ettim kendimi
Yılların kuytu hücrelerinde
Çıkamıyorum işte
Kan revan çabalarım beyhude.
Bende mi hataların tümü
Bir kuş uçtu
edalı
sessiz
kanat çırparak üstümden
hüzün keder bıraktı
harikalar yüklü doğada yaşarken
Hiç konuşmadın
boğuyordun
gözlerinin derinliğinde
nefes çığlıklarım
ağrıydı yüreğimde
öyle bir ağrı ki
Sevdam
gecenin şafağında
yüreğimin
pullu kelebeğidir
uçuşur diyarlarında ülkemin
kurağında toprağın
Kim bilir kaç zamandır
Çakılıp kalmış orada
Unutulmuş bostan korkuluğu sanki
Bir sağa bir sola
Bir öne bir arkaya
Öylesine unutulmuş yalnız başına
Yorgun martı
sendeleyerek boğuşur durur
Işıkların şavkında
köpüklü dalgalarla öpüşerek
sarkan kanatları üstünde
I.
Bir yar sevdim
yürekler dolusu sevgiyle
yüreğim papatya papatya
kopardığım her yaprağından
Sevdim upuzun sıcacık
bazen de kaçtım sevgiden
yabancı
sevgisiz yaşayamaz ki insan
içi boş
kurtlanmış ağaca benzer çünkü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!