Acı çektik
Acılarımızı içimize gömdük
Aç kaldık,susuz kaldık
Beraber ağladık
Beraber gülmeye çalıştık
Gülmeye izin vermeyenler
Herkes seni kıskansın
Sevmeyenin içi yansın
Her dalında renk cümbüşü
Yapraktan çok gülün olsun
Gülsüz mevsimin
Hatta günün olmasın
Kara kuru kargalar
İnsanın gözünü oyarlar
Hak gereğini değil
Bildiklerini yaparlar
Hep tepeme üşüştüler
Dertli ötmesiyle bilinen bülbül
Yanımda ötemez tutulur dili
Hamurumun mayasına dert kattılar
Çocukluğum,gençliğim demeden yaktılar
Küllerimi yedi dağın tepesinden,
Rüzgarla savurdular
Kol kola takılıp,yürürdük adım adım
Ayrılalım dedinde,kırıldı kol kanadım
Sen yanlış anlama,ciddi maksadım
Her zaman her yerde,hep seni andım
Tesellim kendime,gelirsin sandım
Bülbül gülünü arar diyardan diyara
Yar yar diye diye düşer yollara
Sevda kuşu olur, konar çınara
Susuzluktan ölür.varamaz pınara
Gül dikeniyle yakar düşer efkara
Göz yaşları sel olur, evi mağara
Diyarbakır yolunda
Başkasının solunda
Kolu onun kolunda
Ölürüm yaşayamam
Azap bana verdiğin
Yar yar diye,düştüm yola
Kaf dağında verdim mola
Tek dileğim benim ola
Hasretine can dayanmaz
Yar yar diye,dilden dile
Bu gidişin kaçıncı?
Hasret içimde sancı
Gönlümde yaran acı
Gel de bu hayatı gör
Gecem ıssız,perişan
Hadi gel kara sevdam
Ne beklemeye sabrım var
Ne de seni kaybetmeye
Hadi gel artık bekletme beni
Takatim kalmadı elim tutmuyor
Diz bağlarım çözüldü,gözüm görmüyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!