Rüzgar esti bu gönlüme.
Geceler yine karanlık, sensiz.
Çık gel artık, çık gel.
Kalpten kalbe...
Sen, özlemek nedir bilir misin?
Bu gönlüme bir melek düştü.
Seni sevmenin günahı bu mu?
Anlatamadığım öyle anlar var ki...
Yine seni özlüyorum, yine seni seviyorum.
Huzur nedir bilir misin sen?
O, sende sevgilim.
O gözlerin ne güzel yar!
Kalbinde huzur bulduğum...
Güneş açmış gönlüme.
Geceler yine sessiz, karanlık...
Gözyaşları içinde bir fırtına.
Yine sevmişim bir güzel...
Adı be ...
Kalbimde hep sen varsın, biliyor musun?
Aşk seninle güzel, sol yanım…
Hadi söyle güneşim,
Bu şehirde bile senin izini taşıyor her adım.
Olur olmaz ağlıyorum,
Var mı ki dünyada Mustafa Kemal Atatürk gibi bir lider?
O, mavi gözlü bir deniz, bir umut, bir rehber.
1881’de doğan bir güneş,
Aydınlattı vatanı, sonsuza dek sönmeyen bir ateş.
Küllerinden doğdu bu millet,
Seni özlemek mi, yoksa yüreğimdeki bitmeyen yara mı,
Hangisi daha ağır bilmiyorum sevgili…
Belki de bir fırtına kopar içimde,
Seni sevdiğimi söylesem asarlar beni.
Ölümden korkmuyorum aslında,
Bir kâğıt aldım elime, seni çizdim
Her çizgide biraz daha büyüdü yokluğun.
İçimde sakladığım onca söz
Döküldü kâğıdın beyazlığında tek tek.
Seni öyle seviyorum ve özlüyorum ki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!