Aydın Çığlığı Şiiri - Dursun Özden 3

aydın çığlığı

ormanda-asırlık ağaç gölgesindeyiz, kardeşçe ve birlikte
yaşayan, o bir yeni zamanlar dervişi aydın boysan amca:
“sallanan masada, ırakı içilir ama sallanan adamla, içilmez
hele hele bir şerefsize ‘şerefe’ diyerek, bardak kaldırılmaz”

ey! ağaç ve yaşam düşmanı-şerefsiz zalim, şunu aklına yaz
canını-yurdunu-çocuğunu yitiren o yörük ana-asla unutmaz

sinema şenlikti; 95’e doğru şahlandı, antepli onat’ın yılkı atı
öte ırmakta kurulu-şiir alayı sıratı, galata’da can baba suratı
beyaz yakalı akalın mete gölgesi haz, büyük asya’ya sığmaz

kam-dam arkadaşımın, karadağlı latif’in, mamak’da kışı yaz
ve eski istanbul efendisi, göçmen mustafa’ya, tek kadeh az

yitik zaman ışığında-tek kişi kalsak da, zifiri karanlık batmaz
bir aydının umudu, ışıltısı; tek geceye, o tek heceye sığmaz
şiir akşamındayız, bilge şavkındayız ve o vicdan hiç solmaz

ey! erken kırılan can, ağaç saplı-kara kaplı-o kurşun kalem
korkma, sönme, eğilme, susma, durma ve dans et, bu yaz
aşkla kilim doku, kitap-ilim oku, tarkan ile fazıl’a, etme naz
ormandayız, koro halinde, çığlık çığlığa şarkı söyle, şiir yaz

dursun özden