Delip çıktım zamanıma, ömrüm bitti.
Delice ağladım, yuvam gitti.
Delice bakındım,gözlerim mertti.
Delik deşik konuştum, kulaklarım sertti.
Delice emekledim, ayaklarım naünsiyetti.
Deli taylarla yarıştım, canım pekti.
Biz her zaman efkârlıyız
Biz her zaman hüzünlü
Biz her zaman kadersiz
Cehaletle yoğrulmuş hamurumuz
Acıyla karılmış suyumuz
Sevgi korkunun elinde esirken
Yine geldi işte gösterdi yüzünü,
Bak göz kırpıyor hemen karşımda
Gel diyor, katıl bana
Seninle altını üstüne getirilim dünyanın
İçimde gitmiyor değil hani
Bana teklif ettikleri de azbuz şey değil,
işten yeni çıkmış yürüyordum.
bildik adımlarla, aynı sokaktan.
baktım
içimde hafif meşrep bir duygu!
oynaşmakta alaca karanlık akşam gibi.
ileri gitsem coşup kabaracak,
Deli gönül havalanmış
Bir güzel düşün peşine
Derdini kuma yazmış
Gözlerini ufka dikmiş
Ne karanlıklardan korkar olmuş
Ne fırtınalardan cayar olmuş
gözlerimin nemi kalbine paslı acılar kazımasın
uçuşan sözcüklerim sakın vurmasın kulaklarına
varsın değmesin aşkımın oku gül goncası tenine
sen yine yaşa dilediğince kollarım seni sarmasın
eğer bir gün yorulur, korkar ve anarsan
bir öpücük gönder cesur ve doğurgan
Yaşamın ağırlaştığında bir gün
Gözyaşların ekmeğine karıştığında
Ve dudağındaki son gülüş
O eski çerçeveden bakıyorsa
Ve karanlıkta kalmışsa gözlerin
Kimselere açamıyorsan derdini
Baban da sormadı bugün seni
Hep o bildik koltuğunda oturdu
Yatırıp gözlerini kapıya kendinden geçti
Çok sonra apansız kaldırdı kaşlarını
Besbelli ki “gel artık” diyecekti
Karardı yüzü, çıkarıp gözlüklerini sildi
Otuz altı metrekarelik hücrede
Otuz altı yıllık geçmişim
Sızan güneşin ışığında
Mutlandım, gururlandım
Her küçük adımda umutlandım
Gökyüzüne uzandım
Uyandığımda koynumda saklı buldum
Bulduğum da şaşkındım, tanımadım
Tanımadım, anlamadım önceleri
Önceleri canım yandı, sevmedim
Sevmedim, kinlendim, kimileri
Kimileri, kurtulmayı denedim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!