Ölesiye korkuyorum yaşamaktan
Sevmekten korkuyorum kaybetmekten
Sevilmekten korkuyorum hak etmemekten
Ulaşamamaktan sevgiye
Anlatamamaktan korkuyorum
Kendimi anlatamamaktan
Umut neşeyle çıkar sokağa
köşe başında bekler kader
kucaklaşırken hayal kırıklığıyla
kafasına düşer kepazelik
soluğu tükenir yolu biter…
Kendimi senden saydım
Kaldırıp kendimi aradan
Sen gibi yaşadım kendimi
Kendinden başkasını görmedi gözlerin
Ben gibi yaşamadın kendini
Kaldırıp kendini aradan
Acıyı seçtim ben
mutluluğu yaşarken iliklerimde
saklanmadım,
alışılmış kelimelere sarılıp,
parlatmadım cümlelerimi.
dillendirmedim,
Varlığı varlığımın vazgeçilmezi
Vazgeçemediğim aşkımın kaynağı annem
Yok, bakma bana öyle kastım yok candan yana
Alışamadım, uyuşamadım, sığamadım bir türlü
Senin dışında, nefesinin ermediği bu dünyaya
Beni bırakmayan
Gel-git düşüncelerimin
Oynak gölgeleri eşliğinde
Acı çığlıkların dolar odama
Ürperir gecem üstüme çullanır
Biliyorum sensin yalnızlık
Yine bir hüzün sardı heryanımı
Hani, hani ya
Bir keklik havalanıvereçekmiş gibi
Az öteden apansız
Pır diyip, kanat çalacakmış gibi gökyüzüne
Can havliyle
İki dakikalık zevkti temelimiz
Yaradılış yasasının zorunlu sonucu
Sorulmamıştı ki fikrimiz
Karar vermemişlerdi ki bir araya gelenler
Oturup kendilerini tartmamışlardı ki
Nefes alır gibi çıkıvermiştik yaşama
kalemin kanına girdim
kararan kaderime bastırıp
kazıdım kanayan yaramı
kara kaplı deftere
ve kapattım
kalemi kırdım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!