Aydın Aydın Diyorlar Şiiri - Sinan Karakaş

AYDIN AYDIN DİYORLAR

Aydın aydın diyorlar, bakalım neymiş aydın,
Münevver demiyorlar, aydınlar nura karşı,
Diyorum ki onlara, önce insan olaydın,
Yaratılmadı diye, izah ederler arşı.

Nura düşmanlık yapmak aydınlığın ilk şartı,
Yazdığım bu izahat, sanmayın ki abartı.

Münevveri attılar, aydına yapıştılar,
İlericilik denen payeyi kapıştılar,
Fıtrata cephe alıp, tesadüfe sarılıp,
Müzmin muhalif olup, şeytanla yarıştılar,

Nura düşmanlık yapmak aydınlığın ilk şartı,
Yazdığım bu izahat, sanmayın ki abartı.

Bu tür yaklaşım için, okumaya gerek yok,
Okul yüzü görse de, aydın cahiller pek çok,
Cehlini bilmeyenler, kendini ehil sanır,
Ölüm ile uyanan, aydınlar yaşarlar şok.

Nura düşmanlık yapmak aydınlığın ilk şartı,
Yazdığım bu izahat, sanmayın ki abartı.

Batı felsefesinden, üç beş süslü kelime,
Manevi dünyaları, bölünmüş lime lime,
Allahın varlığını, kabulde zorlanırlar,
Bunlar alimi bilmez, tesadüf derle ilme.

Nura düşmanlık yapmak aydınlığın ilk şartı,
Yazdığım bu izahat, sanmayın ki abartı.

Aydınlanma süreci, inkarın basamağı,
Ne ölümü anlarlar, ne de anlarlar sağı,
Halktan kopuk yaşarlar, çünkü onlar aydınlar,
Burunlar yukarıda, sanırsınız kaf dağı.

Nura düşmanlık yapmak aydınlığın ilk şartı,
Yazdığım bu izahat, sanmayın ki abartı.

İnsaniyim münevver, olabilsem ne ala,
Tesadüfe inanan, aydınlar olmuş bela,
Pişmanlık sonuç vermez, bilmelidir aydınlar,
Musallada yatarken, okunduğunda sela.

Nura düşmanlık yapmak aydınlığın ilk şartı,
Yazdığım bu izahat, sanmayın ki abartı..................İNSANİ