Aydın Akyüz Şiirleri - Şair Aydın Akyüz

Yüce dağlarda açan al bayrağım
Issız denizlerde yüzen al sancağım
Sen ki bir ulusun şanısın, Türk’ün namusu
Şehidimin kanı, göğün yıldızı
Her daim yüceltir seni Yüce Tanrı
Uğruna verdi nice yiğitler canları

Her mevsimin bir baharı vardır
Baharın da bir rengi
Benim baharımın rengi sensin
Sen baharıma renk verensin

Hayrandır bahar beyazlar giyişine

Dede Korkut’un kurduyum
Dokuz Oğuz’un yurduyum
Şah Alparslan’ın dostuyum
Son vatan Anadoluyum ben

Medine’den nur-u feyzin

Yaşayamadıklarımla büyüdüm ben hep;
Gökyüzünde uçurmak istedim uçurtmaları,
Oynamak istedim rengârenk oyuncaklarla,
Hayal ettim candan bir öpücüğü, sevgi dolu sarılmayı...

Ben merak ettim hep parlak iskarpinleri;

Âşık: Sevda insana hasretlik çektirir
Derviş: Hasretmiş, çek gitsin

Âşık: Her kadın sevilmezmiş
Derviş: Güzelse, sev gitsin

Beni düşünmüşsün dün gece
Zahmet etmişsin

Sen beni düşünme
Ben senin düşüne girerim

Biten bir günün ardından
Bitmeye aday bir gün daha başlıyor
Vakit sabah, tanyeri ağarıyor nazlı nazlı
Ezan inletiyor yeri göğü
Kıldığım namaz huzur veriyor ruhuma
Dışarıda ciğerlere çekilesi hava

Ben olmak isterim her şeyin
Uyandığında ilk baktığın
Söylediğin ilk söz

Ben olmak isterim
Gözlerindeki uyku

Uzun, zorlu ve kıvrımlı yollar…
Evet, evet! Bildiğimiz yol.
Bazen üzerinde seyahate daldığımız,
bazen umutlarımıza kavuşmak için mesafeler kat ettiğimiz,
bazen de can verdiğimiz asfalt yollar.
Sıcak ve kara hatta yüzüne kan bulaşmış katil yollar.

Yakarışlar ulaşmıyor olabilir
Sızdırmaz göklere kalkıyor eller
Duyurulamıyor sesler demek ki
İnsan yapımı duvarlardan
Dönüp dolaşıp
Sahibine çöküyor günahlar