Aybüke Şiiri - İbrahim Seçkin Talaş

Zırhını kuşanmış özlemin minik yavrular
Kulaklarında hüznün tınısı
Ağır bir kamburdan farksız
Sırtlarında öğrenmek yüküyle...
Miniklerin her biri her yerde
Gözlerinde bir tül perde
Masumiyete sarsılmaz bağlılık
Bağlılıktı çünkü şehit Aybüke
Yürekleri ahitleşti
Gönülleri helalleşti
Adaletsizliğe, haksızlığa
Minikler Aybüke diye yürüyecek
Ararlarsa adaletsizliği görecek
Şanlı bir mücadelenin savcısı
Belki de adaleti çözecek
Yeni ufukları zulmün ortasına çizecek
İlmin yuvasıydı çünkü şehit Aybüke