Ayaz... Şiiri - İrfan Demirel

Son kışları yasıyorum sanki ıcımde bir bozkır ayazı var yuregımde sensiz gecen her gecem zehir olup akıyor gözlerime nerdesin bıtanem nerdesin söyle sensiz gecelerin ayazında üşürken senin ellerin kimleri ısıtıyor söyle gel gel bıtanem yoruldum artık ağlamaktan yoruldum bütün insanları sen diye çağırmaktan yoruldum kimsesiz duvarlara senin hayalını cızmekten seni ölesiye ozledımkı ıcımı üşütüyorsun seni ölesiye ozledımkı yuregımı kan golüne gözlerimi bulata cevırıb durmak bilmeyen bir yağmur damlasına dönüştürüyorsun ve bunu yaptığında bütün bu şehrin insanları bana benziyor hepsi ıslak ve basları iki omzunun arasında yağmurdan kaçıyorlar oysa ben hiç yağmurdan kaçmamıştım gülüm senin sevgi damlacıkların olduğunu bildiğim için hep yağmurda kalmıştım simdi çıkmıyorum sokaklara gece yürümüyorum bu sahil kenarındaki parkta ayaz üşütmüyor artık içimi yüreğim duymuyor artık özlemini çünkü sen döndüğünde beni bulamayacaksın beni arasan gülüm başka kollara başka yollara bakma ben senindim senin kaldım hanı bizim parkın kösesinden yukarı doğru bir yol giderdi ya oradan çık yukarıya göreceksin yalnız degılım bende orada bir çiçek koy mezarıma birde bir damla göz yasını kokunu hissedeyim yüreğimde ama sakın güzelim sakın beni unutma elveda kır çiçeğim elveda hüzün bahçem elveda hazanım elveda sana ama sakın unutma ben her zaman senin yanında içinde olacağım simdi git ardına bile bakma sen mutlu ol ve bir daha bu mezarlığa uğrama elveda Bir sonbahar esintisine kapıldım yine bu gece.Sana hasrettim,seni özledim.Bir damla yas dökülü verdi gözlerimden fark etmedim yağmur damlası sandım oysa yüreğimden gelen ılık bir esintiydi üşüdüğümü hissetim ellerim titredi yüreğimde ne varsa yas olup akıverdi gözlerimden ama yinede seni bekledim bıkmadan usanmadan acaba neredeydin şuan sende benim gibi üşüyor muydun yüreğindeki esintiler yaş olup akıyor muydu gözlerinden şuan belki de fırtınaya kapılmış dalından koparılmış bir yaprak misali savruluyorsun rüzgarla birlikte sürükleniyorsun başka sevdalara başka şehirlere ama yinede baksa sevdalarda da olsan başka şehirlerde de olsan ben seni özlüyor seni düşünüyorum bazen kendimle dertleşiyorum neden diye soruyorum kendime neden hayatımda tek sen varsın ben sensiz neden yapamıyorum ama bu sorularıma bir türlü cevap bulamıyorum belki de hani söylerler ya bazı şeyler anlatılmaz sadece yaşanır ben seni bile yaşayamıyorum çünkü giderken sadece kendini değil beni de benden alıp götürmüşsün beni bana bıraksan seni sana olan sevgimi binlerce kez yaşardım oysa sen o kadar insafsız çıktın ki kendinle yetinmeyip beni de aldın götürdün bilmediğim yerlere belki de suç bendeydi sana sevgimi söylemeliydim ama korktum seni kaybetmekten beni bırakıp gitmenden korktum oysa bende biliyordum sende beni seviyordun bunu gözlerinden anlayabiliyordum ama yinede korkuyordum senin yanındayken üşümezdim ben oysa şimdi soğuk içime yüreğime işliyordu yoktun bende gitmiştin kim bilir şimdi kimin gözlerine bakmaktasın kimin ellerini tutmaktasın şimdi daha iyi anlıyorum bitanem sen aslında benden çok uzaktasın.seni seviyorum… irfan demirel