Mesafenin diz çöküp, aşındığı zamandan
Geldiler yürümenin hevesiyle ayaklar.
Var oluş mahreminden, kapkaranlık mekândan
Fışkıdılar davetin o sesiyle ayaklar.
Evvelâ süründüler, evvelâ emekleme,
Ya şeytan, ya da melek, sızdılar bu âleme!
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




sen ne ediyorsun ne yazıyorsun böyle?
ayaklarının ağrısından duramayan
romatizmalı halimi attım
bu nasıl içtenlikli anlatım
kanım dondu...
sen çok yaşa olur mu?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta