Ayaklanan İstanbul Şiiri - Şeyda Kurtaran

Yanıyor bugün tüm şehir,alev alev olmuş Yeditepe,
Bir yanda çığlıkları martıların,bir yanda asılmış umutlar ipe.

Sorgular yasak bu akşam,belki de akşamlar yasak,
Bir deniz var şimdi rıhtımda,bir vapurlar konuşucak.

Büyüsü kırılmış dünyanın,yorulmuş rekabetler,
Yalnız camiler durur,minareler sınır bekler.

Süngüler alınmış ellere,eller yalnız iskelenin,
Ay ışığı boğmuş karanlığı,sonu olsun diye matemin.

Topkapı şahlanmış aniden,başına alıp tacını,
Sanki geçmiş biliyor ezelden,bu kentin ilacını.

Yıldızlar emir vermiş: ‘’Göğe değsin dalgalar!
Şimdi cihat vaktidir,ufuktadır yarınlar…’’

Dile gelmiş Kız Kulesi,kan damlamış her yere,
‘’Tarih şahlansın burada,satmayın bizi ele…’’

Ortaköy’den bir damar kopmuş önce inceden,
Akmış tüm pis hevesler,siyahmış tüm geceden.

Dolmabahçe’den rüzgar esmiş,önce meltem misali,
Sonra fırtına olmuş,yokmuş asla emsali.

Boğaz kapatmış kapılarını hiç açmamacasına,
Hazır durmuş köprüler Fatih’in anısına.

Acı bir feryat kopmuş Haliç’in gerilerinden,
Kanı düşmanlık kokan yüzülmüş derilerinden.

Türkçe’den uzak harfler,çarmıhlara gerilmiş,
Yer paramparça olmuş,öz dilimiz dirilmiş.

Dolar,Euro,Sterlin…Zift dökülmüş üstüne,
Liraya güven gelmiş,süs eklemiş süsüne.

Tarihlerden silinmiş Bizans’ın anıları,
İstanbul kendi seçmiş değişmez vatanını.

Sonra gülümser olmuş Güneş bulut ardından,
Türk kokmuş İstanbul’um başından,ayağından.

Semaya bir cümle düşmüş her yan tütsü kokarken,
‘’Dünya görsün neymişiz,batı kültür satarken! ..’’