Ayak izi Şiiri - Refika Gürkan

Ekimin hüzün perdeleri
Çekilirken arzıma
Mayıs besteleri tutulur dilime
Yakamozlar yapışır eteklerime
Çocuk izlerimden yürürüm
Dünümden bugünüme
Çakıl taşları parlar önümde
Salıncak ipi avuçlarımda
Savurursun beni
Maviliğin en göğsüne
Çocuk ayak izlerimden
Yürürken bugünüme
Hızır ile İlyas kavuşmasında
Salınır nâralarım
Hasret tüten yokluğunda
Yaralarımın üstüne
Babam der, susarım.