Şehrin kalabalığına muktedir olduğum anda,
Anladım, adımlarımın yalnızlığını;
Ve dolaşırken ayağıma yapay ışıklara,
Gölgelerin karanlığında kayboldum.
Ben yerde ışığı ararken buğu düşmüşken gözbebeklerime.
Ay kendini gizlemiştir
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta