Ay Yüzünü Göremedim Şiiri - Yavuz Aydın

Bu gece yine tutuldum sensizliğe AY YÜZLÜM,
Duygularım gizlendi korkularımın en karanlığına,
Hayellerimi karamsarca ağlarken gördüm,
Ulaşmam imkansızdı umutlarımın uzaklığına,
Saatler sürdü aynı noktaya bakışım,
Yorulmak ne bilmedi gözlerim,
Kara bir hüsrana bağlıydı şansım,
AY YÜZÜNÜ GÖREMEDİM.

Kış güneşi gibisin sanki bulutların arkasında,
Hiç bir mevsim ışık tutmazsın karanlığıma,
Taht kurmuş yokluğun ruhumun en üst safasında,
Efkarımdan öfke aktı sitem aktı gönül sığınağıma,
Varlığına dokunup tutamadım ellerinden,
Heveslerime biran bile sevinemedim,
Arsız bir tebessüm yokum diyordu resminden,
AY YÜZÜNÜ GÖREMEDİM.

Resmine dert yanıp anlattım ne geldiyse aklıma,
Çaresizliğime ya çare yada teselli bulmak istedim,
Dedim bir seninle mana, anlam bulurum dünyama,
Dedim ömrümde bir seni bu kadar çok sevdim,
Baka durdu öylece konuşmadan sessiz sedasız,
Dilim tutmadı beni sensiz bıraktığını söyleyemedim,
Belli etmedim ama bir asır yaşlandım vuslatsız,
AY YÜZÜNÜ GÖREMEDİM.

Seni unutmanın bir yolunu söyle,
Yüreğimden silemediğim bu sevgin neden,
İnanki sensiz hergün yaşarken ölmektir böyle,
Nedir benliğimi sahiplenip seni bu kadar özleten,
Sanki sensiz geçen hiç bir günü yaşıyamadım,
Sanki ömrümde bir gün vardı hep o anı bekledim,
Daim kaldı özlemim yüreğimdeki sesi susturamadım,
AY YÜZÜNÜ GÖREMEDİM.

Sence nedensizdi demek sevgini canım bilip alışmak,
Ölüm dahil kendime yar bilmiştim senden gelen herşeyi,
Belkide aşkın kör gözüydü güzel gülüşlerine aldanmak,
Yavuz'a sonsuz bir rüya bıraktın terk ettiğin o geceyi,
Ne güneş doğdu sabah oldu, nede zaman akıp geçti,
Kendimi bile unuttum uyanıpta düşünemedim,
Her adımımda aradım arzum kalbime bir ilaçtı
AY YÜZÜNÜ GÖREMEDİM......Yavuz AYDIN

30. 04. 2011: SARIKAMIŞ