Ay Yanığı Şiiri - Neşat Turan

yorgun akşamın ardından
güne varmıyor gözlerim
yüzümde ay yanığı
parmaklarım da gül dikeni
güneş bir başka yakar bu gün
sesim yayılır ateş olur

ıslattığım anıları
bir bir yıkarken
eski bir hikâyedir
ay ışığı sevişmelerim
ayaklarım da kızıl kum taneleri

vücutlar ıslak iken
ansızın bastırır karabasan
bir den ben sen olurum
kaskatı ve duyarsız

seslerimiz haykırsa da
vücutlar ansızın yok olur