Ay üşüyordu Şiiri - Veysel Çakır

Bu dertli başımı yastığa koydum
Bu geceler sabah olmaz cücüğüm
Biraz boşa biraz doluya koydum
Böyle bir hasretlik olmaz cücüğüm

Beş dakika kendim olamaz oldum
Bir dakika sensiz kalamaz oldum
Düz ovada yolum bulamaz oldum
Bu dünya kullara kalmaz cücüğüm

Gökyüzüne baktım, ay üşüyordu
Guguklar dağlarda örtüşüyordu
Baykuşlar halime gülüşüyordu
Benim bu talihim gülmez cücüğüm

Yelkovan akreple sohbete durdu
Zaman kendisini geçmeze kurdu
Zelzeleler yaşar bu gönül yurdu
Benim nevbaharım gelmez cücüğüm

Çekmeyen bilir mi, hicran ateşi
Yutsan da tutamaz sanki güneşi.!
Nasıl anlatayım yoksa bir eşi
Yaşamayan bilmez, bilmez cücüğüm

Yeter ki bir ara, yeter ki bir sor
Biraz nefes alsın, içimde ki kor
Sensizlik dünyası, yaşamak çok zor
Seninle çiçeğim, solmaz cücüğüm

Hangi mevsimdeyim, hangi aydayım
Her gün bir sarsıntı, canlı faydayım
Belki de sıratın ortasındayım
Kimseler yaşımı silmez cücüğüm

On beşte uyudum yeni uyandım
Ellili yaşlara geldim dayandım
Bir ömür boyunca, aşkta aldandım
Sanma ki Veysel, ölmez cücüğüm

30/08/2019