ay, simasını bırakmış
bir çift doğanın rengine bürünmüş taşa
uçlarına binlerce kara mızrak sınır çekmiş
parmaklarımın ucuna değin uzanır
narince uzanır göğe tararım onları
bir daha yaş akıtamayacak kadar öperim
kuruturum gözlerinin çeşmesini ve de dudaklarını
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta