Ay Sevgilim! Şiiri - Ömer Ersoy

Ay Sevgilim! Bizim Sarkimiz olmasada,söylenen
Bir Ask hikayesidir yükselen,
Gramafonda icin icin.

Sonu ayrilikla biten Sevdalar kadar olmasada, hüzünlü
Bir kac asrin hasreti sinmis,
Icine desen desen.

Odamda koca sehirle paylasirken,
Yalnizligimi benligim.
Ay Sevgilim! Benim diger yarim,bütünüm sensin.

Beyaz gecelerle konusurken,
Anilarimi cocuklugum,
Ay Sevgilim! Benim yasanmis hayatim sensin.

Ay isigiyla(Yakamozla) söylesirken,
Özlemlerimi siirlerim.
Ay Sevgilim! Benim vuslat duydugum ayriligim sensin.

Esen rüzgarla fisildasirken,
Sirlarimi bir bir sarkilarim.
Ay Sevgilim! Kalbimde sakli tuttugum tek gizlim sensin.

Karanliktaki sessizligi,sensizligi,
Dinlerken ürkek ve tedirgin,
Ay Sevgilim! Benim korkularimdaki cesaretim sensin.

Ta derinlerden kopup gelen,kalbinden
Dane dane kar tanesi gibi dökülüveren,dudaklarindan
Dalga dalga yankilanan hala,kulaklarimda
„Gözümün Nuru! Gönlümün Sevinci,Bahari
Yüzümün Nesesi,Askim,Ruhum ve Gözyasim! “ sözlerin...
Ay Sevgilim! Sesini(seni) dinledim dün gece ve her gece yine,yeniden

*Ay Sevgilim:1-Ey Sevgilim! Bir seslenme nidasi olarak,
2-Ay kadar güzel ve parlak yüzlü sevgilim! anlamlari düsünülerek yazilmistir.