Ay & Sen Şiiri - Nesibe Ince

Gece vakti, penceremden Ay'a bakarken,
Seni gördüm Ay'in yüzünde...
Gülümsüyordun bana...

Ay bana Seni anlatiyordu,
tüm hazinelerinle;
isildiyordun yüzüme,
bütün güzelliginle...

kendimi alamiyordum Ay'a bakmaktan,
icimi isitiyordu bana bakislarin...
Gözlerinin gizemine dalarken,
kendimi gördüm gözbebeklerinin icinde...

Aniden bir UMUT sardi dört bir yanimi;
hayata yeniden baglanmak,
huzur veriyordu icime...

Ay'in anlattigi Sen,
duyulmamis bir Masal'i andiriyordu,
tüm heycaniyla...
Gercek olmasini diledigim,
bir hadiseyi canlandiriyordum duygularimda...

Gözlerim beni ele veriyordu,
cekiniyordum bakmaya gözlerinin icine...

Her defasinda bi SEN görüyordum
Ay'in yüzünde ve her defasinda
kaybolup gidiyordun, Ay'in derinliklerinde....