Ay Şavkında Batan umutlarım

AY ŞAVKIN DA BATAN UMUTLARIM

Gözlerinin ikliminde bir müjde sun gönlüne
bir soluk al
endamın umut ve korku gizeminden
mutlan.

Yaşam morfin şırıngalı gafletlerde
takvimler/de bağ bozumu.
Hüznüme konan güvercin
amelsiz cennet umuduyla
bakışlarının vadisinde vurgun.

Dört mevsim yedi iklim
yüreğimin eşiğinde burçlar düşürüyor soluğun.
Umutsuz özlemlerin terkisindeki çığlığım
vasfına haiz olmayan şahsiyetler taşıyor
sabaha susuyorum.

Denize sor, sırdaş mavilere
düşlerimdeki sonbahar artığı ümit ilmekleri/ni
ince belli kızların avuntusu/nu
ve
altlarında ırmaklar geçen
köşklerin unutulmuşluğu/nu.

İkizler burcuna has inatlıkla
gönül taraçalarına işlenen vebal nakışlarını sor.
Firdevs bahçelerinde
bir gelin teli kadar yer kapmanın telaşını da.

Yüzü olmayan hayat albümleri/ni
dövizsiz delikanlı ile lensli fahişe pazarlığının
gün-batımı sevinçlerini sual et.
Kaç pembe dünya hülyasıdır koynumda sakladığım?

Her fasılda tekrarlanan
tek duygulu saadetle avunduğum
benliğini arayan hazan yaprağını sula.
Sırtımıza yapıştırılan beşik ninnilerine
lastikçi dükkanının havasında terk ettiğim gençliğime uğra.
Metanetle
yirmi dört saat açığız.

A.Vahap DAĞKILIÇ.
Bu şiir Şairin GÜN GÖRMEMİŞ DÜŞLER adlı şiir kitabından alınmıştır.