11 Mayıs 2005 - Bodrum/Muğla
Ay şahidim olsun
Sen gittiğinden beri hiçbir şey aynı değil
Kelebekler uçmayı unuttu, kuşlar ölümüne suskun
Güneş semaya küskün, çiçekler alabildiğine solgun
Hırçın dalgalar hiddetle dövüyor kıyıları
Ağaçlar yaz vakti döküyor yapraklarını
Kulağımda yokluğunun acı çığlığı yankılanıyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta