Ay Karanlığında Gel Şiiri - Ozan Efe

ay karanlığında gel
muştuları doldurun
kalması kime engel
hamlığında oldurun

erke terk edilen birikim
har vurup savrulan da
erke terke dilen biri kim
gece karanlığına dolan da

yapay dostluğa güve
kobay puştluğa nüve
danayı bulmuş düve
samanına soldurun

gecenin koyuluğu
sırmalı kıyıma engel değil
sorulmadıkça yüzüne
durulmadıkça bulanık

çelik çomağı yeter
sona kalası beter
çemberi tuta keter
uyar çivi buldurun

selce taşarız
delice yükümüzü taşırız
kol omuza ağırlık değil

dolmadığa üzülür
solmadığa büzülür
ozan efem süzülür
saçı başı yoldurun

köklenmiş gibi çınar sandı kendini
en güzelini yazan çizen
kördüğümünde deli

durmadıkça barışa
hak dedikçe karışa
yoruldukça yarışa
haksızlığa saldırın

düşlediğimiz umut
ellerimizde dolacak
acılar aksa da gözümüzden
umarsız yüreklerde
erdemleşecek biliriz

gözün buğusunadır
sözün kuğu sunadır
yalnız uykusunadır
ozan efem kaldırın

120212denizligülcebuluşma