Ay Karanlığa Bulanır

Kaya yırtığında can bulan bitki
İliklerine işlese de zemheri…

Ay karanlığa bulanır
Çalkalanır acı dar boğazda

Kahve göz anısı vurur
Her kare ruhuna bin kere fatiha
Ne çok isterdim okumayı
Silinmez
Ah silinmez

Silinir umuduyla
Hep baştan
Başıboş irade sarmalı
Yine baştan

Ay karanlığa bulanır
Kabarır deniz kuytularda
Kendi uydusunda dönmekte kendim
Yörünge hicran çevrili
Ezberi ezberlemek
Yorgunluğu bu başka bir şey değil

Ver elini Ey! Beklenen
Ay’ın karanlık yüzü
Gülsün artık ikindilerde

Ver ki
Yokluğumun varlığında
Adımın ispatı olsun

Ey! Mavi yıldız ışığı
Çek gölgemi içine
Bakma zindan soluduğuma
Ruhum ummanın gözbebeği
Mavinin en içi

…

Çığlık yankısı yaraya yakı
Seher ışığıyla sarılır
Yeliyle karılır
Türkülenmiş acı…

Ve Ay karanlığa bulanır…