Üşüyorum, bir gece sessizliği,
Bir dağ yamacı, bir göl kıyısı
Su mahzun, ateş bahtiyar
Çağır beni şehrin öte yakasından
Kurak topraklarında çiçekler açan diyar
Çıkıp geleceğim o hasret ülkesinden
Yeter ki bir fısıltı sevgili, essin sesinden
Ey ruhumun ruhunu sarmalayan sevgili
Seninle bir sevdayı büyütüyorum, günahsız
Gecemi efkar sarmış, açmayacak sabahsız
Hasreti her akşam tüterken buhurdanlar
Gölgeni, göğsüme düşürüyor şamdanlar
Gömüldüm, gecemin o mehtaplı yasına
Bir ay izi düşmüş gönlümün ayasına
Saklıyorum, kalbimin o münzevi ahında
Beyaz kelebek gibi, gecemin siyahında
Kondun, kalp denen bu beyhude taşıma
Ben sevdayı bağladım alacalı başıma
Sarıyor fikrimi her gece, binler ıslak kelime
Bir katresi sığmıyor, ummandan hayalime
Yakıyor yüreğimi, özlem isimli kandil
Silsin gözyaşlarımı, ağıt yaktığım mendil.
Abdurrahman Kırıkçı
Agustos / 2019
Kayıt Tarihi : 6.9.2019 17:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!