Ay Isiginin Iki Yakasi Şiiri - Seyfi Karaca

Gün variken esikte oyalanan kilitsiz torpidoda
Mahser kalabaliklarini kiran döken buluzzz ne tuhaf ne ayip..
Günah topluyordu da sanki nehir suyu korsan kürek
Bluu cinn
Eski gospel sarkilari gibi misssisipi kayiklariyla yandan carkli vapurlarda
Kilisenin rutubetli sokaklardan gecerek gitar sessizliginie diz kiran
Kizil dudakli bir sinema posterinden
Ne tuhaf seysin sen de, kapinin kolu turunc vaktine yüzünü kaplayan
Yarim yamalak lir calan kadinin incecik elleri
Ipek ve kadife dokur gibi dut dalindaki kozadan
Bir de kolyesi küpesi olacakti her yenilgiye kendini dagitan mektubun
Ister iplik dersin fincanin yorgunluga kahverengi halini ister melodram
Bileni olsa gerek ki, bir vakitte birgün
Kopan kiyametlerde bile ikindi olacak gün ve günes
Sayisizlardan sonra ordan buraya,
.. burdan heryere kaca gide elde avucta ne kaldi dersen
Rivayet olur ki isigin karanlikta kalan kismi ay isigina yorgun düsmüs kamyonun
Gökyüzünde salincagi asili kalan sessizlik vesikasi, rivayet olur ki
Irmaga yakinlarda bir yerde pamuk ipliginden insan kozasi ören cikrigin
Akip götüren hayat yükünde tarladan dönen suskunluguydu
Ay isiginin bu tarafindaki kizilirmagin hüzünkar calgisi
Son kez ve büyük göclerin
Tapu kadastrosuyla
Nazar itibar nezaretinde martaval okuyan
Hafif
Nazik
Hepi topu
Lades cekisenlerin kirilgan catlagina tam orta direginden
Yarilarak büyüyorsa gebeligini ortaya döküp saciyordur
Dogacak güne dogurulacak olan ..
Parmakla sayilmayanlari, kasaya koyup dogruca müfettisi cok meydana
Labaratuar teknigiyle
Kozadaki zarif kabuktan
Mintanda serinligi kalan soguk suyun
Nehrin sürüklenen bu tarafina kizil irmaklasan bozlak
Sandalüstü karanfil rengi gölgeleriyle
Bosalan kristal kavanozlara soyulmus seker kagidi dolduran

.Mart / 24