Ay Işığını Utandır Nazından

Bilir misin Masha?
Dert müptelası gönüller
Uykusundan her uyandığında
Sevdasının ağlayışlarından kalma
Çapaklar yığılıdır kirpik uçlarında
Hatırlanası değilse de
Bu şiirimin hesabına göre
''Birkaç dağ kırıntısı hüzün''den
Sayıldığını da unutma

Hem, bırak herkes
Çölün hatırasına bulanıp
Leyla olmasaydı mecnun olmazdı desin
Sen şu vakitsiz yağmurlarımda
Usul usul dolanıp
Gönül olmasaydı
Sevda olmazdı de gitsin Masha

Kahrolsak da azar azar
Bakıla bakıla eskidiler deyip de
Hangi zula yar bakışına sitem etmiş ki?
Darılsak da ne yazar
Hangi hasret yürekteki nöbetini terkedip de
Göçebe ayrılıkların ardı sıra gitmiş ki?

Gündüzün katili ne kadar akşamsa
Gecenin katili de o kadar şafak mıdır Masha?
Yoksa mevsimlerden eylül'ü çıkarsaydık
Sararmamış yapraklar mı kurtarırdı bizi?

Bilmem ki farkında mıydın?
Bir gülü yıllarca koklasalar da
Bir bülbülün yarım bakışı kadar
Etmedi gitti be masha

Var sen yine eskisi gibi
Bir kardelenin hatırına da olsa
Kar yağmış dağ yamacı gibi
Üşüyerek bekle olur mu

Bakışlarım uzaklara dalıp gittiğinde
Geceye surat asıp giden şu ay ışığını
Başına buyruk nazından utandır ki
Olur da yarim
Beni hatırlayası bir rüyadan uyanırsa
Gözünden dökülesi damlalar
Yakamozsuz kalmasın Masha
Yakamozsuz kalmasın