Ay Işığında Unutulanlar

Ay ışığında unutulup
Gecede kaybolmuş
Dudaklarımda tüm söylenmemiş sözler...
Bir yıldız titriyor gözlerimin iki çarpımında,
Sessizlikte yankı buluyor
Beynimde detone olmuş tiktaklar.

Rüzgâr, ismini fısıldıyor tenha sokaklara;
Gölgeler yerleşiyor yüzümde anılara.
Sesinle susmuş zamanın ortasındayım,
Bir “keşke”nin kıyısında boynu bükük yarınlar.

Işığın gözlerime çarpıp
Bumerang misali geri dönüşü...
Akrebin yelkovana kini,
Zembereği bozuk bir saat
Ve hatırladıkça kanatan mazi...

Hiçliğin içindeki varlık hissi,
Yokluğun tenimde açtığı yara,
Grinin siyah olmama çabası—
Her şey hayatı anlatıyor bana.

Yürüdüğüm yollar,
Gitmek istediğim yerler,
Dilimde kıvranan kelimeler...
Eriyen mutluluk,
“Bırak git,” diyor içimdeki realist ben.

Kirpiklerim gözlerime,
Dilim dudağıma...
Bedenim acılara savaş açmış.
Uçurumun kenarındayım:
Bir yanımda acı bir son,
Diğer yanımda ilahi aşka kavuşma telaşı.

Bir dua gibi duruyor ismin
Dilimin en kör ucunda...
Söylesem bozulacak büyü,
Sussam, içimde bir kıyamet daha.

Bir mendil gibi sallanıyor beşiği geçmişimin,
Gözlerime jilet atan hatıralar...
Ne kalmaya mecalim var artık,
Ne gitmeye takatim.
Yitik bir zamanın çarkından fırlayan
Kaçak bir vida gibiyim;
Ait olamıyorum bir yere.

Kırık dökük aynalardan bakıyorum
Gözlerime yabancı gelen yeni “ben”e.
Kimliğimi yitiriyorum bir yokuşta,
Gözlerinle başlayan yok oluşta.

Adımlarım ürkek,
Yüreğimde paslı bir sızı,
Kalbimin kıyısında bekleyen
Sensizliğe alışma provası...
Çetelesi çizgilerle dolu bir tahtayım—
Küflü ve yalnız.
Zamanın hızla soğuyan elleri,
Avuç içlerimi kanatırken...
Acı mı bu, anı mı,
İkisi de sızlıyor ruhumda...
06.05.2025 15:25