Ay ışığında bekledim gözlerini
Sıcacık tutmuştun ellerimi
Yıldızlar yanıp sönerken gökyüzünde
Kulağıma fısıldadın beni sevdiğini
Hafif bir esintiyle ürperdiğimi hissettim
Bir bıçak saplandı sineme
Düşünmek istemedim yarını
Gecenin koynunda yitmek, silinmek istedim
sessizce…
Bir varmış bir yokmuşluğa karışmadan adım…
Küçücük bir buse olup, konmak istedim dudaklarına…
göğe uzanmış ellerim
Ay ışığın da bekledim gözlerini…
Beni çağıran sesin kulaklarım da hala
Rüzgar getiriyor “bitmedi” deyişini
Yüreğimi koparan yalnızlığı soyunup
tutunuyorum sisler ötesinde ki resmine
Bakışın yudumlarken gözlerimi
Bırakıyorum kollarına yorgun bedenimi
Su üstündeki dansımız mı başlıyor? ? ?
Bizi ıslatmayan yağmurlar mı yağıyor? ? ?
İnerken aydınlık, şehrin karanlığına
Sancılı düşler başlıyor gerçeğin aynasında…
Avucumda sıktığım suskunluk
Nehre düşmüş buz parçası yüreğim
Erirken damla damla kalemimden
Açıklara sürükleniyor hayallerim
Ve ben
Gömülüyorum
Sensizliğin öyküsünü yazan
Kokunu sökemediğim
Senden kalma sayfalarda ki
Tozlanmış anılara
01/06/2005
Kayıt Tarihi : 17.8.2005 15:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılar usta kaleminize.
Selamlar.
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ
bekleyemez herkes ayışığında sevginin gözlerini
Dilerim gelir beklediğiniz gözler
çok hoş olmuş
Suna Doğanay
bu güzel şiirinizi ben 18 yaşlarımdayken yaşamıştım.beni tekrar o güzel günlere geri götürdünüz.çok teşekkürler.
TÜM YORUMLAR (9)