Bugünde ölmedim sevgilim;
Kırmızı bir sonbaharın ortalarıydı
Kalbimi beyaz bir mühürle adlandırdın sen /..
Binlerce fidan ektin ruhuma,kızaran kalbimin utangaçlığına bakma sen şimdi...
Sert bir dozajda giriyordun kanıma
Şimdi sen gözlerindeki o esrarengiz umutla çürütüyordun tüm kelimelerimi,
Aydınlığın o kutsal rengi iliklerimden boşalıp çıkıyordu
Çıkıyordu zifiri karanlık - üzeri örselenmiş ruhumun tam ortasından karanlığa..
Yatağımın boş tarafına dizdiğim yastıklar
ve dört duvar
ve kuruyan plastik çiçekler
ve penceremin güneşe sırtı dönük soğukluğu -
bu korkunun cazibesinde varolmak renksiz akan sularda beslediğim ve öldürdügüm tüm yaşanmışlıklar bir namlunun ucunda ölürcesine cansız..
Şimdi;
saçlarım parmaklarının arasında cennet'ten bir huri
bakışların değiyor her bir hücreme kadınım
bakışların yakıyor cehenemin en kızıl sevdasıyla
gece nöbetlerim,karanlık bir yosma gibi tenine dolanıp duruyor..
Dudaklarımın mührü anlamsız şimdi kafesteki kalbim anlamsız şimdi,
eline konan o beyaz güvercin oluyorum bu gece
içimdeki yaralı hayvan içimdeki sadık hayvana dönüşüyor;
Ahh sevgilim
ahh çıkmaz sokağım
sil tüm lekelerini
ve dağıt,siyah kelebeklerini karanlığa
ve sus şimdi,
sana inanan kalbimin ardına saklanan Tanrı'nın şevkatini hisset yüzünde /..
Ahh sevgilim
tüm anlatamadıklarım
söyleyemediklerim
göremediklerin;
ve şimdi her birisi tek bir hizada çılırçıplak yanıbaşında (..)
Bugünde ölmedim sevgilim;
Kırmızı bir sonbaharın ortalarıydı
Kalbimi beyaz bir mühürle adlandırdın sen /..
Binlerce fidan ektin ruhuma,kızaran kalbimin utangaçlığına bakma sen şimdi...
Kayıt Tarihi : 23.11.2014 03:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!