kimler girdi hayatıma, kimler çıktı ve neden artık hatırlamıyorum isimlerini..
insanın hafızası bir yere kadar taşıyor demek ki isimleri, yada zihnimin bana bir hediyesi bu
evet, insan elindekilerin kıymetini bilmeli, kendimce ölçüp biçiyorum ve emin oldukça kuruyorum kırıcı cümleleri
kırk kat yabancıda huzuru aramamalı, uzakları yakın etmek için uğraşmamalı
kendiliğinden gelişmeyen hiç bir şeyi üstün bir çabayla kendine doğru çekmeye çalışmamalı
çünkü gün sonunda hayatında koca bir boşlukla ve elinde kalan sıfırla oturuyor kıçının üzerine insan
bazı şeyleri kendime doğru düzgün anlatabilmem için bu şekilde oturmam mı gerekiyordu ay ışığının karşında, ya da kıçımın üzerine
Çooookkkkk eksiklikler var
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta