Ay'ın kirli gömlek kolu -2-

Dersin ikincisinde değiştirilen
ruhum ve yerim.
İlk görüşte isimsiz sonra Ay
kıldık sokak lambalarıyla parolayı.
Kirli gömlek kolu,
kirli zamanda en temiz,
en berrak Ay'ın lekesi.
Ay sade,Ay ruh,Ay yenilik,
Ay yeni yepyeni bir duygu...
Ne hırs,ne de kıskanış en başta.
İlk defa gözler suskun,çekingen.
Sonra zaman kapı kilidi,
her açılışında evde oluş hissiyatı...
Zaman tenha,zaman zor!
Mekan gökyüzü,sonsuz...
Sınırsız uçuşlar Ay'a
Ay hissetmezmiş bir şey
bunu da çok sonradan inişte anlayacak o can
su görüp de kanamayınca.
Ama yolculuğa devam.
Dedim ya kollar,kollar mis kokan
çiçek deryası ve bahara aldanış...
Şimşekler de var!
Ruhum yağmurlu bir gece.
Geceler Ferhat,
Geceler Mecnun çünkü.
Açık bir pencere sabahı özleyen...
Sabaha kan çanağı o camlar.
Ama yine de mutlu yürürken
uçarken Ay'a.
Ay yine de bilmezmiş,
varsın bilmesin koymaz o cana.
Kanadı kırık kuş şimdi bekleyiş bekler
Zaman uzaktır artık,uzaklayıştır.
Ucube bir mekana atılan
son tören.
Gözleri nemli Ay'ın
Kollar suskun,kollar veryansın titreyiş
kendine gard alarak.
Belki en can alıcı an,en can alıcı zaman
Özleyişler var sonraları ucube mekanlarda
Ama olgun,ama sağlam çizgiler tohumu filizlenişi
o can ruhunda ağlarken.
Sonra hakikat yok oluşu
Entel bir kabullenemeyiş
Ne de entel ama en çirkefinden.
Gün Ay,gündüz Ay,gece /Ay/
suda dağılan mürekkep gibi
akrep ve yelkovanlarımda
Akrep neden sonra
Yalnız bana zehir akıttı
Ama zehir de şerbet oldu kanımda
Ah o geceleri anlatmalı şair bir de
Mısralı karanlıklar meyhanesi
İçip içip kafayı bulduğunda
mısralar karanlıklarda kendini
hep çöpte buldular.
Geç bunları da şair,
geç ey beyfendi!
Muhafazakarlar semtinde
çıplak çocuğu anlatma bir de.
Katliamın olur bu,taşlanışın.
Dön gel şimdiye yakına.

öyleyse karanlıklar gözyaşı
4 saatlik yolculuk vaktinde bile.
Kumdan surlar yaşamı
Her dalgada inceliveren tenim
Surlar içinde soru işareti kenti
heyecanla beklediğim
En son bir tören daha
Ay'sız bir gecede o canın dolunAy gördüğü
ve eve dönüş masalındaki uyku karakterinin
bir umutla uyuduğu.
Çok sonraları nefes darlanışı bir bahçede
çay içerken.
Sarı bir silüet belirtisi ve soluksuzluk.
Gün batımının ilk defa dinlendiremediği
bu şairi.
Mendireklerin gözlerine sus dediği
o zamansız zaman.
Kusurlar dünyasında yanlış anlamalar meselesiymiş
meğer her şey ama
yanlış anlamadıklarım bir sonraki gece,
yani gerçekler sınavı.

Şimdi ey Tanrı hiç istemediğim kadar istiyorum ateşlerini
Bu can sığmaz gökyüzüne varken dolunAy
yıldızların yakınında.
Evet gönder şu mızraklı can alıcını.
Bekliyecem ey Tanrı
Ben de insanım bunu Ay da biliyor
herkes bilsin önce
sonra gönder ateş yakıcını!