Ay'ın Karanlık Yüzü* Şiiri - Betül Yazıcı

süt annendim ben
hiç çocuk olamadınsa bu annenin suçu
dayandığım taşlar kanatlarının darası olmalı
bundandır sırtımdaki ağrı
bundandır sen ödeyeceksin
sonuma dönmenin cezasını

çapı sonsuzluk olan bir çember zaman burda
istemezken tozunu üstümde, açık ucundan sızdım içine
doğruyu eğebildik böylece bir başka geleceğe
tanımam mı kendimi
kendim dediğim sonsuzluk kadar
yarı çapımın yarısı bile değil
amaç denen kitap ayıracı

“bir yaz gününden” değil
“hayat manzaralı bir odada” öğrenmiştim şiiri
enselerine Z'ler çizdim bazılarının
dudaklarından rüzgarı çaldı gözüm
geçmişimi genişlettim
sil demem bu yüzdendi; seni sevenin
kim olduğunu bil
silmedin, yaralandı yüzüm
çiçekleri bozdurup yeni yüzler edindim
sarı gözlerim oldu
mor saçlarım
bilmem neden koydular
göğsümde duran bıçağa aktı tüm sıcaklığım
yabancılama soğukluğumu

Temmuz evrilmiş bir yazdır kışa
taşıma suyla döner mi aylar ve yıllar
götür beni de döndüğün yerlere
kaçmak kolay mı, papatyanın yapraklarını yolmak
kalabalık bir nokta olmak kadar kolay mı

*THE DARK SIDE OF THE MOON/PINK FLOYD