Ay Hanım'a Şiiri - Muzaffer Arslan 2

Bir sonbahardı seni tanıdığım.
Ürkek bakışların karşısında
Bir çift gözdü gördüğüm, sevgi dolu.
O an sevdalandım sana.
Hep gözlerinin içinde aradım kendimi.
Sislerin arkasında kalan bir şeydi aradığım.
Bu kaçıncı gece yalnız kaldığım?
Küçücük yüreğimdi ellerine bırakıp kaçtığım.
Ve sen belki de anlamadın bile sevgimi sevdiğimi.

Geceleri eserdi sevda rüzgârım,
Sendendi dinlediğim her fasıl,
Senin sevgini verirdi türküler,
Sendeydi sevgiler... Aşklar...
Ve ben kaybolurdum gözlerinde.
O zaman başım belaya girer,
Parça parça olurdu yüreğim.
Ellerim, tutmak isterdim ellerinden...

Sen;
Bazen gözümden düşen bir damla yaş,
Saçlarıma düşen aksın.

Sen;
Küçük yüreklerde ümit,
Açan bir tomurcuksun dalda.
Cesareti senden aldım.
Ümidi de gözlerinden...
Sevmeyi senden öğrendim.

Yıldızım, ayım, güneşim...
Yazamadığım mısralarım.
Ve... Her şeyim oldun.
Her şeyimsin.
Kalemimden damlarken duygularım
Şiirleşirken sevgim

Senin için...
Yalnız senin için çarpar kalbim.
Bilesin!
Bu gün senin için geldim.
Bak ben de yaşıyorum bu yerde.
Gönlüm sende.
Kalbim hep senle çarpar
Bu anlamlı günümde.