Tuttugunu koparmaya bahcebaharli yapraklar dallar
Yesermis gögermis gülümserlige büyüyüp serpilen cagla cigligi
Tüllendigi düssel bir zamana dogmanin yürüyüp giden esmeleriyle efiiil efil
Sen olsan bana sormaz
Beni kendine yakin benden beter yüklerde yorulurdun
Göcebe cirpinislarla iklimler götürüp getiren kuslar gibi kafessiz kilitsiz
Ömür erdikce
Akil yettikce
Ay gördülerde güne günese günaydin
Fikir divane defterinde ziyarete yövmiyeye
Sen olsan bulanip duruldugu caglayanlarda aska kefilsin diye
Beni bitmeyen yürekliligin nöbetine yazardin
Bagrima hükmü bitisik kalbim sende
Beni kendi bilen müebbet devrani gezip döndükce
Mart / 17
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 28.3.2017 20:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!