Sayısız ayrılıkların ardından,
Sayısız kavuşmalar yaşadı güneş,
Giderken ardında ay gibi bir dost bırakarak,
İhanet etmeyen,asla sevmekten vaz geçmeyen bir dost.
''Emanetin başım üstüne'' derdi güneşe ay.
Senin kadar ışığım parlak olmaz,
Senin kadar ısıtamam insanları,
Ama senin kadar severim, inan bana.
Senden alırım ışığımı,yansıtırım insanlara.
Senin varlığın,benim varlığım dostum.
Nereye gidersen git.
Ben hep ardından gelirim.
Emanetin başım gözüm üstüne.
Çocuklar korkmasın zifiri karanlıkta.
Sen yeterki ışığını vermeye devam et.
Senin kadar ışığım parlak olmasada
Sevgimi eklerim ısıtırım çocukları,
Gözün arkada kalmasın.
Ardında ben varım...
Kayıt Tarihi : 3.3.2010 23:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ramazan Atmaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/03/03/ay-gibi-bir-dost.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!