......Ay Geceler Şiiri - Sevim Vardar

Ay geceler
ay dilsizliğimin dili
onurumu soyunduğum karanlık
kaç kere yemin verip heybetine
kaç kere bozduğumun sessizi
Ay geceler
tüm gücümün
güçsüzlüğümün örtebildiğimden arta kalanı gibi
seninde hükmün an değilmiydi
benim gibi
insan gibi
yaşam gibi
Ay geceler
özgürlüğüm
utanmazlığım aklımdan
dönüşsüzlüğüm kendimden
yüreğime dokunduğum ayy
söyle
nereye kadar uzar siyahlığın
desem sana
bir çift gözdün önceleri
canımı kirpiklerine astığım
bir avuç rakı ile sulanıp
türkülerimi ağlattığım
tüm köşe başlarına nefes verip sonra
korkularımdan saklandığım
sabahlarına inandığım
Ay geceler
dikiş tutmuyor yamalı umutlar
tutkunluğum
anılar
sökülüyor üstümden
aç artık kendini ay
bir turnanın kanadına yükle beni
yüklede
o zılgıtların hiç susmadığı
ötelere ötelere gönder.