Ay Çocuk Şiiri - Ömer Temel

Adını
Karlara yazmak istiyorum
Senin,
İçerimde ki kırık kalemimi bileyen,
Şair kişiliğinle.

Sonra eriyince sularını bulutlara taşımak,
Muson yağmurlarıyla yağdırmak,
Karayele poyraza salmak istiyorum,
Tüm dünya duysun diye.
Duysun diye ölü deniz ıstranca,
Himalayalar,
Altı kıta okyanuslar denizler,
Yüce dağlar tüm ırmaklar,
Ve Tanrı.

Ak pak yüreğinle temizlemek istiyorum,
Kirli emelleri.

Daya musluk diye daya ağzını,
Namlulardan su aksın kan yerine
Ay çocuk.
Dire gözlerini dire,
Korkakların gözlerine,
Hepsinin de geçmişleri gece kadar karanlık.

Nutuk çekerken birileri,
Bol yıldızlı kürsüde,
Ve birileri girerken Üsküdar’da,
Mor sümbüllü köşküne,
Sen kardelenleri bekle,
Kulak ver Nazım’ın,
Karlı Kayın türküsüne.

Öpüşürken yalınayak ayaz usturasında,
Bağrına saplanan sancıları düşündüm,
Çocukluğum doluştu buğulu gözlerime.

Seni Stockholm de bir çocuğun,
Yanına yazmak istiyorum,
Veya Berlin’de washington’da,
Bürüksel’de.
Ve yahutta Kandahar’da Felluce’de…
Ne tuhaf şey değil mi yaşamak,
Dünya denen işkence de.
Anla beni Ay çocuk…

Sonra Amerika'nın olimpus dağında toplanan,
Tanrılarla tanıştırmak istiyorum
O kara gözlerini.
Kar yanığı yanağından öpmek,
Alın yazını silmek istiyorum sonrada,
Sende bana yardım et değiştir şu çehreni…
Dinle beni Ay çocuk…

Ömer Temel 31.07.2009