Ay çıksa da Şiiri - Oktay Çekal

Ay çıksa da…

Gecenin soğuğu, yüze çarpınca,
Titreyen bedenin, ruhu üşürmüş,
Ne yapsam bilemem ayazlarda,
Donan bir duyguyla, yalnızlığa yürürüm.

Gidemem o yâre, tutamam elini,
Kaybolmuş yollarda, bulamam kendimi,
Saklanan gerçekler, sarar geceyi,
Sahte nefeslerde, can çekişirim.

Ararım kendimi, gerçeklerimi...
Sorgularım gecenin mahremini,
Kör bakışla, koyu ötelerde,
Seyrederim, bir hayatın bitişini.

Bakmıyor gözlerim, görmüyor yaşamı,
Bilmediğim garip sancılardayım,
Kör kütük bir bitiş, siler gölgemi,
Ay çıksa da, kayıplardayım.

Oktay ÇEKAL
01.11.2011-19.05