Ay Çiçekleri Peşine Düşünce Yağmur

Sıra döndü... oynasana iskambilci..!
Vermiş de gayrısını rüzgar bahara aldıklarını yüksek katına götürmüş halkeyifsizliğin
Oynasana yerden başını göğe kaldıran her bir perde
Yeşil çimen, zavarlanmış arpa buğday boyunda
Birbirinden ap ayrı sazlar hayat namına tam kefil
Esmese de kefil, yağmasa da kefil
Üryan düşlerin toprak hattı dökme demirli
Döşünden ay ve yıldızları kıvılcım kıvılcım yakamozlara yakıp
Tutmuş teraziyi çerçi oyna be iskambilci oyna..!
Ay çiçeklerinin peşinde..Ay çiçeklerinin..Gündüz peşinde gece
Açılmış güneş
Ve yağmur serinliği istasyonlar çekildiğinde aralardan
Bilmez miyim ben varasıya nohutları ve mercimekleri yolmuş olacaklar
Akar akmaz sular, at suvaran havtlar ve toprak göğerten sağnaklar
Bilmez miyim ben..? Tuzu bende kalan yaraların en sancıyan zamirinde
Tek ve tekil
İki adım sandığın kadar birbirine soğuk bakan şimendifer yollarında
Eftalyadan deli nehirlerin dalgalandığı sular behrinde iskambilci
Sıra döndü
Geldi çattı dakkasız an
Bir dirhem de güzün ağzımda tadı bırakarak
Bu sefer de eskisi yerinde seyredecek ırgatına hasret ektiğim mevsim
Kendi yerinde sağ olmanın ötelerinde
Ve yine

Seyfi Karaca.........Nisan / 10