Ay Çarpması Şiiri - Yıldıray Yelman

Bir ay çarpmasına benzer beyazlığın
Gördüğüm güzellik yanında
Sonsuz bir mavilik kucaklar beni
Uçsuz bucaksız kıyılarında
Susmaya yeminli dudakların
Sonsuz kere öpülmeye arzulu durur
Bir tren düdüğünde haykırır içimde
Saklı duran o çocuk yanım
Eski şarkılar kadar vefalı
Elimi uzattığımda bulduğum aynalar
Gel demeye gücüm yok
Başka bir baharı anlatır meltemler
Dinlemekten hiç bıkmadığım
Mutlu bir masaldır saadetim
Bir dolunay gecesidir bakmaya korktuğum
Güneşini yitirmiş bir haziran sabahıdır
İçimden atamadığım sancı
Bir vicdan azabısın artık ölüme yakın
Tüm yalanlarını silerek gerçeklerin
Kendince bir hayat kurduğum yaşadığım
Güz yaprakları var şimdi avuçlarımda
Siyah güller yatar hoyrat ve boylu boyunca
Hüznüme aldanma kül rengi kaderim
Üzmesin yormasın seni