Ay Bala... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

Ay bala...

Uzun ve yorucu gece
Sabahı kör etmekten geldim…

Öfkeyi gördüm, neşeyi gördüm, elem gördüm
İlmi ve cehaleti gördüm
emekledim. Yürüdüm. Koştum
Fırat; dağların çılgın ve neşeli çocuğu
Yoruldum, şu köhne metropol nehri gibi
İzim kayboldu, izimi kaybetmekten geldim...

Özlemek nedir bilir misin?
En çok yanındayken özlemek nedir?
Bilir misin ayrılık nedir?
Önce, bir dünya kurmak
Tufanı yaşamak, sonra
Uzun ve bitmez kıyamdan geldim…

Ay balam, al balam
Gözlerin çocukluk uykularım
Gözlerin ateşli gecede serin su
Gözlerin en sevdiğim masal
Ay bala, al balam!

Melankolik ruhuma
Çocuk ruhuyla neşem
Gülen yanım

Varsın olmasın
Kurtların kemirdiği kalbim
Yeter kalbin ikimize de!

Şu opera, pencere, cadde
Ve yaralı, yaralı akan bu nehir
kulağımda sesin
bunlar yaşam emareleri
Kendim için öldüm çok
Senin için yaşamaya, geldim…

Renklerim bitti
Var mı ötesi?
Almaya geldim…

Sesinde, sesimi
Yüzünde, yüzümü
Elinde, elimi
Bulmaya geldim…