Ay'a Serenad Şiiri - İsmail Güçtaş

Gece gökyüzü açık, birkaç yıldız ve ayla,
Saçlarını savurup, söyleşiyordu Leyla!

Sen misin daha parlak, yoksa benim yüzüm mü?
Senin şulelerin mi, benim kara gözüm mü?

Geceyi ışığınla aydınlatmak mı hüner,
Gün doğumunda kandillerindeki fer söner.

Işığını güneşten devşiren bir uydusun,
Yıldızları üstüme ser, tatlı bir uyku sun!

Sen uydusun, banaysa nice Mecnun uydular,
Onların feryadını yıldızlar da duydular...

Böylece sürüp gitti hasbihali Leylâ'nın,
Semâ ile ve ayla kafiyeli Leyla'nın...